Δύο συζητήσεις με τον αναρχο-πριμιτιβιστή John Zerzan

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συζήτηση με τον «αναρχο-πριμιτιβιστή» συγγραφέα John Zerzan και έχει δημοσιευτεί στο 4ο φύλλο (Ιούνιος 2002) της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ας σημειωθεί πως το Μάιο 2002 μια ομάδα συντρόφων είχε οργανώσει την επίσκεψη στην Αθήνα (17/5), το Ηράκλειο (15/5) και τη Θεσσαλονίκη (18/5) του Zerzan. Σ’ αυτές τις τρεις πόλεις πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις-συζητήσεις και επισκέψεις σε καταλήψεις, στέκια και άλλους χώρους. Μεταξύ των άλλων χώρων, Zerzan επισκέφθηκε και την Αναρχική Αρχειοθήκη και είχε μια μακρά και ενδιαφέρουσα κουβέντα με τους συντρόφους εκεί.

Η αναδημοσίευσή της συζήτησης, θεωρούμε πως προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν αντιληπτά ορισμένα ζητήματα σε σχέση με τον «αναρχο-πριμιτιβσιμό» –και όχι μόνο.

John, έχεις επισκεφθεί πολλούς χώρους αναρχικών αυτές τις μέρες που είσαι εδώ, όπως καταλείψεις, στέκια κ.ά. Ποια είναι η άποψή σου για τους αναρχικούς στον ελλαδικό χώρο;

Είμαι ενθουσιασμένος που τους γνωρίζω και μαθαίνω γι’ αυτούς. Όπως και με άλλα πράγματα, δεν ξέρεις πώς θα είναι μέχρι να τα δεις και να μιλήσεις με τους ανθρώπους εκεί. Αισθάνομαι ότι το πνεύμα της αναρχίας είναι τόσο παρόν εδώ και μπορώ να καταλάβω καλύτερα τώρα αυτά που διαβάζουμε για τις διάφορες θαυμάσιες μαχητικές δράσεις. Τώρα μπορώ να δω τους ανθρώπους, και το πώς είναι μεταξύ τους. Στα Εξάρχεια, τη γειτονιά στην οποία φιλοξενούμαι αυτές τις μέρες, είναι απίστευτη η παρουσία (αναρχικών), και τώρα μαθαίνω την ιστορία των αναρχικών εδώ στον ελλαδικό χώρο, για τις διάφορες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται και για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα.

Πράσινη αναρχία ή πρωτογονισμός

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΡΧΙΑ Ή ΠΡΩΤΟΓΟΝΙΣΜΟΣ, είναι προφανώς η πιο ριζοσπαστική περιβαλλοντική ιδεολογία. Εκτός από ένθερμοι υποστηρικτές του αναρχισμού, δεν συγκεντρώνονται μόνο στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και σε αυτά των ζώων, φυτών και γενικότερα της φύσης. Η ιδεολογική τους βάση είναι εμπνευσμένη απ'τον Ρουσώ (Rousseau) και την κοινωνία των "εξευγενισμένων πρωτόγονων", με τον άνθρωπο να μην ζει απλώς δίπλα στην φύση αλλά μέσα της. Για να ζήσει κανείς ελεύθερος βάσει της φύσης και του τρόπου που μας δημιούργησε, οτιδήποτε επηρρεάζει αρνητικά τις ζωές μας, όπως η τεχνολογία, επιστήμη, πολιτισμός, πρέπει να καταργηθεί.

Αυτή η εισαγωγή δεν είναι μια οριστική οριοθέτηση του πράσινου αναρχικού κινήματος, ούτε ένα αντιπολιτισμικό μανιφέστο. Είναι απλώς μια ματιά στις ιδέες και θεωρίες που συναντά κανείς στις συλλογικότητες πρωτογονιστών. Κατανοούμε και υποστηρίζουμε την ανάγκη να διατηρούμε το όραμα και την στρατηγική μας ανοιχτή. Ενθαρρύνουμε τον διάλογο και πιστεύουμε πως κάθε άποψη και ότι μας χαρακτηρίζει, πρέπει να προκαλείται συνεχώς και να είναι ευμετάβλητο ώστε να υπάρξει εξέλιξη. Στόχος μας δεν είναι η δημιουργία μιας μεμονωμένης ιδεολογίας ή η προώθηση μιας αποκλειστικής αντίληψης του κόσμου.

Επίσης αναγνωρίζουμε ότι δεν τάσσονται όλοι οι πράσινοι αναρχικοί κατά του πολιτισμού (αν και μας είναι δυσνόητο πως μπορεί κανείς να είναι κατά κάθε μορφής εξουσίας χωρίς ποτέ να φτάνει στην ρίζα: τον ίδιο τον πολιτισμό). Σήμερα όμως, η πλειοψηφία των πράσινων αναρχικών δείχνουν σημάδια πολιτισμού, με ότι απορρέει από αυτόν (εγκλιματισμός, πατριαρχία, εξειδίκευση, τεχνολογία, παραγωγή, αποξένωση, αντικειμενοποίηση, έλεγχος, παρακμή της ζωής κλπ.) ενώ άλλοι ορμώμενοι από αυτό το κίνημα είναι υπέρμαχοι του εκδημοκρατισμού και του εντονότερου φυσικού στοιχείου στα αστικά περιβάλλοντα. Πιστεύουμε όμως πως είναι αδύνατη και ανεπιθύμητη η προσπάθεια για να γίνει ο πολιτισμός "πιο πράσινος" και απλώς πιο δίκαιος.