Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Κάρλος Τζουλιάνι


«Βλέπω το αίμα –παντού. Κηλίδες στην άσφαλτο ανάμικτες με τα υπολείμματα από τα καμένα βλήματα των δακρυγόνων. Κηλίδες που αντανακλούν πάνω μας εναλλάσσοντας τα χρώματά μας. Είναι οι κηλίδες της μνήμης κληρονομιά για το αύριο που όλοι εμείς θα το δούμε φιλτραρισμένο μέσα από αυτό το βράδυ. Ακούω τις πυκνές ριπές –νιώθω το αίμα να τινάζεται στο διάστημα που με χωρίζει από τις ψυχές των αδελφών μου. Αυτό το σήμερα, αυτό το αίμα θα ενώνει»

(Η Αόρατη Γραμμή)

Γένοβα, 20 Ιουλίου 2011. Συρματοπλέγματα 4 χιλιομέτρων για να προστατευθούν οι ηγέτες των 8 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη και οι ακόλουθοι τους, αλλά και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, πολεμικά πλοία ακόμα και συστοιχίες πυραύλων σε ετοιμότητα για «παν ενδεχόμενο». Ενισχυμένη φύλαξη των συνόρων, απαγορεύσεις εισόδου σε «ύποπτους» διαδηλωτές, έρευνες σε χώρους όπου καταλύουν, έφοδοι σε καταλήψεις, προληπτικές συλλήψεις, αλλά και απελάσεις «ανεπιθύμητων».

Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Σκαργιόλα δηλώνει: «Μέχρι τώρα απωθήσαμε στα σύνορα 850 άτομα …συνεργαζόμαστε πλήρως με τις αστυνομίες των χωρών του G8, αλλά και των χωρών που γειτονεύουν με την Ιταλία, …διεξάγεται έλεγχος σ’ ολόκληρη των χώρα.. στόχος των αναρχικών είναι να διατηρήσουν την ένταση και να κάνουν πιο δύσκολο το έργο των δυνάμεων ασφαλείας». Εβδομάδες πριν οι ιταλικές αρχές είχαν επισημάνει την «επικινδυνότητα των ελλήνων αναρχικών», ενώ «αποκάλυψαν» ότι έχουν φακελωθεί «2000 επικίνδυνα στελέχη του αναρχικού μεσογειακού άξονα».

Γένοβα 2001


Η υπενθύμιση όσων συνέβησαν στην Γένοβα τον Ιούλιο του 2001 δεν αποτελεί κανενός είδους μνημόσυνο, αλλά μέρος μιας συνολικότερης και επίμονης προσπάθειας να μην τυλιχθεί στο πέπλο της λήθης ούτε μία «στιγμή» των κοινωνικών συγκρούσεων και εξεγέρσεων για έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο.

Η επίσημη ιστορία, όπως είναι γνωστό, δεν ανέχεται αυτές τις «στιγμές», αφού οι ειδικοί –ιδίως οι αριστεροί– τις χαρακτηρίζουν παραφωνία ή μια «θλιβερή και αποπροσανατολιστική» παρέκκλιση στους νόμιμους διεκδικητικούς αγώνες ή εκείνους που αποσκοπούν στην συνδιαχείριση των εκάστοτε εκσυγχρονιστικών μοντέλων που προκρίνονται εκ μέρους των κυρίαρχων. Και είναι πράγματι εντυπωσιακή η βούλησή τους να εξαφανίζονται στην κυριολεξία –και μάλιστα όσο πιο γρήγορα είναι δυνατόν– γεγονότα που συντάραξαν άλλοτε την λεγόμενη επικαιρότητα.

Μερικά χρόνια, λοιπόν, μετά έχουμε κάθε λόγο να συνεχίζουμε να «ψηλαφούμε» τι έγινε στην Γένοβα, το μέγεθος και την εμβέλεια της εξεγερτικής αντιπαράθεσης που δόθηκε σε ένα από τα πολλά «στημένα» ραντεβού με τους κυρίαρχους του πλανήτη, λίγο πριν τις επιθέσεις της 11η Σεπτέμβρη και την έναρξη ή μάλλον τον επανακαθορισμό του επονομαζόμενου πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία με αιχμή το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Τσετσενία.